Sabır,” sa-be-ra” kökünden ism-i mastar olup sözlükte; hapsetmek, tutmak, birini bir şeyden alıkoymak, cüret ve şecaat anlamlarına gelmektedir. Bununla beraber sükûnet, dinginlik, kendine hakim olma, sızlanmamak, yakınmamak, itidali muhafaza etmek, dili şikâyetten, uzvu yanlış hareketten korumak gibi anlamları da taşımaktadır. “Istıbar” katlanma, sabretme ve dişini sıkma gibi anlamlara gelirken “tesabbur” ıstıbarın başlangıcıdır. Yani tesabbur; sabretmeye...