Pasaport işlemlerimi yapmak için Tunalı’da bulunan bir ajansa uğramış, çıkışta ise sokakları adımlamaya başlamıştım. Birden bastıran yağmur üzerimi ıslatmasın diye bir fincan kahve içeçek mekân arıyordum. Gözüm bir evin odasını andıran butik mekâna takılıyor. Hızlıca ayaklarıma yön veriyor ve içeri giriyorum . Ayaklarıma değen pamuk yumağının bir kedinin kuyruğu olduğunu görünce birden yavaşlıyor, sola doğru dönerken güzel bir sepetin içerisinde çirkin bir kedi daha görüyorum .
Mekânı işleten hanımefendi ile mekanın tarihi ve kuruluş amacını usulca dinlemeye başlıyorum . Kahve demlenirken sohbetimiz koyulaşıyor. 11 yıllık bu mekânın hasta sokak hayvanlarını iyileştirip sahiplendirdiğini öğrenince içim ısınıyor. Daha çok kahve içmek istiyor, daha çok emeğe ortak olmak istiyorum. Soğuktan üşüyen sokak arkadaşlarımızın dükkanın camına masumca bakışları insanlığımı yeniden hatırlatıyor bana. İyi niyetle başlatılan bu projenin bir parçası olmak için Kavaklıdere’den daha çok geçiyor daha çok kahve tüketmeye çalışıyorum.
